Halo, halo! Tylko bez pogardy mi tutaj! Pokażcie mi babski wieczór, podczas którego między kolejną flaszką wina a chipsami cebulowymi, nie padłoby sakramentalne „kurcze, poszłabym do wróżki”. Spokojnie. Poczekam.
Continue reading
„Endrju Dżunior, syn Halinki i Endrju, uroczyście zaprasza Fab, Onego i Dziedzica na uroczystość nadania imienia, która odbędzie się kiedyś tam, o godzinie którejś tam, w miejscu jakimś tam” – brzmiało eleganckie zaproszenie, które wyjęłam ze skrzynki pocztowej. Nie skumałam. Przeczytałam jeszcze raz. I znowu. A potem, przekopując się przez kolekcję błyszczyków, grzebień, klucze, drugie klucze, trzecie klucze, jeszcze jedne klucze, kalendarz, pluszową żabę, smoczek, taczkę, …
Continue reading
Zawsze jest tak samo. Ty ją pytasz, co znaczy ten tatuaż. Ona robi przeciągłe „noooooooo, wiesz, to długa historia…” i przewraca oczami. Ty uśmiechasz się zachęcająco. Ona mówi, że to zbyt osobiste. Ty ją pytasz, po co sobie to dziarała, skoro nie chce o tym mówić. Ona każe ci spadać, a w domu usuwa cię ze znajomych na Fejsie, zanim zdążysz ją zapytać, czy pojedzie …
Continue reading
– Kiedy tylko nasze spojrzenia się spotkały, poczułam, że to będzie coś wyjątkowego, ale nie miałam pojęcia, że aż tak! – ekscytowała się Halinka. – Opowiadaj – rozsiadłam się z herbatą. – Jaki on jest? – Trzy lata ode mnie starszy. Brunet, niebieskie oczy. Ale to wszystko jest nieważne – machnęła ręką, po czym spojrzała mi w oczy i z powagą dodała: – Słuchaj: to jest …
Continue reading
– Proszę o chwilę spokoju – podniósł głos, żeby przebić się przez nasze śmiechy. – Dziękuję. Moi drodzy, zebraliśmy się tutaj, bo muszę powiedzieć wam coś ważnego. – Myślałam, że zebraliśmy się tutaj, żeby wypić wino – zdziwiłam się. Od lat naszą tradycją było, że co drugą niedzielę spotykaliśmy się u niego, żeby przygotować się psychicznie na trudy nadchodzącego tygodnia rytuałem kulturalnego ciaprania. – To też, ale …
Continue reading
– Boże, Boże, Bożenko, co ja zrobię? – jęknęłam, opadając ciężko na taboret w kuchni. – A co chcesz zrobić? – zapytał on. – Nie wiem. Zadzwonić do niego. Albo nie, poczekać. Chyba poczekać. Chociaż mam ochotę zadzwonić… – odparłam, bębniąc nerwowo palcami po stole. – Rzuć monetą – powiedział stanowczo. – Świetny pomysł! – wybuchnęłam śmiechem. – Dzięki za pomoc, Andżej! – Z czego się …
Continue reading
– Gdzie ty wczoraj zniknąłeś, łajzo? – zapytał Typ w Zielonym, kiedy już zbili piątki na powitanie i zamówili po piwie.
Continue reading
